You are perfect to me ♥

Piosenka ( jeśli się skończy puść od nowa): Justin Bieber - Nothing Like Us / I Would ( Acoustic Mashup Cover ) 

 

‘’Dla kogoś kto jest dla mnie bardzo ważny’’

''FOR A PERSON WHO IS FOR ME VERY IMPORTANT''

Mam  nadzieję że mnie nie zabijesz za to, bo zabijesz jedyną osobę która ciebie kocha i martwi się o ciebie ♥

I hope they don't kill me for it, because you kill the one person who loves you and is worried about you ♥

Mieszkałaś sama z przyjaciółką której dość często w domu nie było, twój chłopak Zayn Malik był akurat w trasie. Za 3 dni miną 2 długie tygodnie od kąt go nie ma, strasznie to przeżyłaś. Nie wychodziłaś z domu, nie jadłaś. Twój świat się walił, a ty nie radziłaś sobie z tym. Zawalałaś studia na które się już nie pojawiałaś, co każdą noc płakałaś w poduszkę. Czując się coraz gorzej bez swojego chłopaka, kolejny dzień był udręką. W końcu odważyłaś się, twoja przyjaciółka dziś akurat została w domu. Była w kuchni, ty zaś po cichu wyszłaś z swojego pokoju i udałaś się do łazienki. Weszłaś do wanny, wyciągnęłaś małą żyletkę. Nigdy byś się nie odważyła tego zrobić, ale dziś pękłaś. Nie widziałaś innego wyboru, twe ręce trzęsły się. Przyłożyłaś ją do ręki i przycisnęłaś do póki nie zaczęła lecieć krew, zacisnęłaś dolną wargę.  Chcą uchronić się przed łzami które i tak wyciekły, przejechałaś raz, dwa, coraz szybciej, płacząc jeszcze bardziej. Wyszłaś z wanny i podeszłaś do szafek, oparłaś się o nie czując że słabniesz. Osunęłaś się na ziemię, ostatni raz przejechałaś po swoim nadgarstku robiąc głębszą ranę. Rozkleiłaś się, a krewa zaczęła z ciebie uciekać.

*W tym samym momencie*

*Oczyma Zayna*

*Przyjechałem do Wiki wcześniej prawie 2 miesiące wcześniej, nie mogłem bez niej wytrzymać. Zapukałem do drzwi ich mieszkania, otworzyła mi Asia jej przyjaciółka. Wiedziała że mam przyjechać przywitałem się z nią, a ona powiedziała że Wiki jest w łazience i pewnie nie robi  nic ważnego.  Poszedłem na górę, zadowolony że będę mógł ją uściskać i znów poczuć smak jej ust na swoich. Zapukałem i weszłam, to co 

ujrzałem mnie przeraziło. Leżała oparta o szafkę, wokół niej kałuża krwi. Strasznie płakała gdy mnie zobaczyła, podbiegłem do niej. I uchwyciłem w ręce, jedną dłonią ucisnąłem jej nadgarstek. Tuląc płaczącą dziewczynę, nie wiedziałem co myśleć.

-HELP! – krzyknąłem.

 W jednym momencie zjawiła się Asia, szybko zadzwoniła na pogotowie. *

Zaczęło ci się strasznie kręcić w głowie, leżałaś wtulona w Zayna. Płakałaś bo nie chciałaś umierać, jeśli on jest przy tobie. Było trochę za późno na zmianę zdania i decyzji, zaczęłaś się trząść.

-Zayn, przepraszam..ja ja przepraszam naprawdę nie chciałam. –Zaczęłaś się tłumaczyć.

-Shh..

Czułaś że zaraz odejdziesz, powoli zamykałaś ospałe oczy.

*Oczyma Zayna*

*Dostała drgawek, zaczęła zamykać oczy. Nie tracę ją,  boże niech ta karetka szybciej się niech zjawia.

-Wiki, Wiki nie zasypiaj proszę NIE kocham ciebie, słyszysz kocham.

Usłyszałem syrenę, wziąłem ją na ręce najostrożniej jak tylko mogłem. Zszedłem ze schodów i oddałem ją sanitariuszom, którzy od razu założyli opatrunki. Wsiadłem wraz z Asią do niej i odjechaliśmy, mężczyźni. Pałętali się i robili wszystko by powstrzymać krwawienie, ona była niestety nieprzytomna. Dojechaliśmy, zabrali ją na odział. Staliśmy oboje czekając aż nas wpuszczą na salę, Asia siedziała cała zapłakana. Nie mogła sobie wybaczyć tego że nie zauważyła nic, a ja byłem w jeszcze większej rozsypce. Podszedłem do dziewczyny która płakała, wtuliła się we mnie.

-Spokojnie Asia, uratują ją. Odzyskamy naszą Wiktorię. –Wyszeptałem do Asi.

Nagle z pokoju wyszedł doktór, pozwolił wejść ale pojedynczo. Powiedział też że ma bardzo małe szanse na przeżycie więc radził by się z nią pożegnać. Moje serce usłyszawszy tą wiadomość, pękło, sam zalałem się łzami. Wszedłem pierwszy, od razu usłyszałem jej płytki oddech. Ujrzałem bladą, smutną twarz pół śpiącej dziewczyny. Zamknąłem drzwi za sobą, podszedłem powoli do niej. Przyłożyłem rękę do swoich ust, łzy poleciały strumieniami. Moja ręka powędrowała na jej blady policzek, usiadłem koło niej. Nie panowałem nad emocjami, chwyciłem jej mniej pokaleczoną dłoń w rękę. Mocno ścisnąłem i pochyliłem się do niej wtulając, rozpłakałem się bojąc że ją stracę.

-Proszę skarbie nie odchodź, proszę nie rób mi tego. Kocham ciebie jak nikogo innego, walcz proszę. Dla mnie dla nas.

W tym momencie, dostała drgawek, kołatania komur  serca. Zawołałem szybo lekarza, pielęgniarki odciągnęły mnie od  niej bo wiedziałem że ona umiera. Szarpałem się, zaczęli ją reanimować, a ja upadłem na kolana nie wierząc w to. Robili 3 próbę, wiedząc że ona już nie przeżyje. I nagle jej serce zaczęło bić, otworzyła oczy. Zaczęła rozglądać się z przerażeniem, wstałem i podbiegłem do niej mocno przytulając. Pocałowałem ją, a ona odwzajemniła długi pocałunek. Którego nie chcieliśmy skończyć, całowałem ją tak jakby to był nas ostatni pocałunek. Nie chciałem jej wypuszczać z swoich ramion, jednak lekarze odciągnęli mnie od niej. Zanim opuściłem sale ona wyszeptała ‘I love you’ które sprawiło że z oczu polały mi się pojedyncze łzy. Wyprowadzili mnie, podszedłem do Asi i powiedziałem że Wiki żyje. Zaczęła skakać płakać ze szczęścia, nie mogliśmy mojej ukochanej dziś odwiedzić, ale oboje czekaliśmy pod salą aż nas wpuszczą. Dopiero na 2 dzień pielęgniarki nam pozwoliły, weszliśmy gdzie . Na nasz widok na jej ustach pojawił się uśmiech, była cała obolała. Pocałowałem ją delikatnie i siadłem koło niej, trzymając ją za rękę.

-Przeżyłaś. –Odezwałem się a w moich oczach pojawiły się łzy.

-Tak, ale dzięki twojej miłości. –Odpowiedziała słabym głosem.

Otarłem pojedynczą łzę.

-Kocham ciebie. –Rzekłem

-Ja ciebie też. –Uśmiechnęła się, a ja pochyliłem się u pocałowałem ją.

-Aww. –Dodała Asia patrząca na nas.*

Forever your best friend ,mom, SISTER..i love u xx

___________________________________

Wiem że to nie jest rozdział Descendant of Evil, ale jest to dla mnie bardzo ważny imagin dla bardzo ważnej mi osoby..rozdział pojawi się jutro, mam nadzieję że nie będziecie na mnie źli :)